Dutch Berries: Mag het iets meer zijn?

Nederlands’ grootste aardbeienproducent onder glas kiest voor duurzame CO2

Dutch Berries is een onderdeel van de Gijbert Kreling groep, die vijf teeltlocaties omvat met in totaal zo’n 50 ha aan kasten. Tot voor kort teelde de groep enkel Elsanta aardbeien, maar vanaf 2020 wordt ook Malling Centennary geteeld. Naast aardbeien teelt de groep ook kalanchoë en chrysanten.

Dutch Berries onderscheidt zich door zijn hoge teeltvolume, wat moet resulteren in een lagere kostprijs per kilo. Op de locatie in Zuilichem is te zien hoe die aanpak er in de praktijk uitziet. Er bevinden zich hier twee aardbeienkasten – de grootste van Nederland – die elk maar liefst 10 ha groot zijn. Binnenin hangen er 200 km goten, 400 km verwarmingsbuizen en 2,2 miljoen aardbeiplantjes. Kostprijs van dit alles: ruim 40 miljoen euro. Dutch Berries streeft naar een oogstvolume van 1.800 ton aardbeien in het voorjaar en 900 ton in het najaar.

Dat is behoorlijk veel, maar de marktvraag is nog groter dan dat. En dus is Dutch Berries al gestart met de bouw van een extra kast van 4 ha. Eventueel kan er op dezelfde locatie nog eens uitgebreid worden met zo’n 12 ha.

Energiehuishouding

De kasten in Zuilichem worden verwarmd met een enorme aardgasketel met een warmtecapaciteit van 19.000 kW. Deze is gekoppeld aan een warmwaterreservoir van 5,5 miljoen liter. “Dat geeft ons de mogelijkheid om tijdens de dag te stoken en de CO₂ die daarbij vrijkomt meteen te gebruiken voor de aardbeien”, verduidelijkt Boudewijn van der Wal, Finance Director bij de Gijbert Kreling groep. “Tijdens de koudere maanden willen we ’s nachts warmte kunnen toevoegen, maar geen CO₂. En dus gebruiken we dan de warmte uit het warmwaterreservoir.”

“In de zomermaanden wordt het wat complexer, want dan hoeven we meestal helemaal niet te stoken. Maar dat betekent dat er ook geen CO₂ gevormd wordt, en dus moeten we die elders halen. Als we dat niet doen, zou onze productiecapaciteit zo’n 30% lager uitkomen, dus dat is nogal wat.”

Alternatieve CO₂-bronnen

“Het CO₂-vraagstuk stelt zich ook als we op niet-fossiele energiebronnen zouden overschakelen voor de verwarming van onze serres. Onze sector moet op termijn helemaal van het gas af, maar dat kan alleen als er voldoende CO₂ uit alternatieve bronnen beschikbaar is. En het moet liefst allemaal wel een beetje betaalbaar blijven, natuurlijk.” 

“We zouden in theorie kunnen overstappen op aardwarmte, maar de bodem in Zuilichem is daar niet geschikt voor. Een andere mogelijkheid is elektrisch verwarmen, maar het vermogen dat daarvoor nodig is ligt ver boven de maximale capaciteit van het stroomnetwerk hier in het gebied. En dat pas je niet zomaar even aan, natuurlijk. Al bij al denk ik dat we nog wel even vastzitten aan het systeem met de aardgasketel en de warmtekrachtkoppeling.”

Air Liquide levert CO₂ aan tuinbouwbedrijven – zoals Dutch Berries –, die afkomstig is van de verbranding van huishoudelijk afval. De CO₂ ontstaat er als bijproduct en wordt opgevangen met een speciale installatie. Vervolgens wordt de CO₂ gezuiverd en vloeibaar gemaakt, om uiteindelijk in tankwagens getransporteerd te worden naar de tuinbouwers.

Waarom Air Liquide?

“We zijn bij Air Liquide terechtgekomen via een collega-tuinder, die ons informeerde over zijn positieve ervaringen met het bedrijf. Vandaag hebben we op de drie vestigingen waar we aardbeien telen een Air Liquide tank voor vloeibare CO₂ staan. Die tanks beschikken over een systeem waarmee de inhoud vanop afstand kan worden uitgelezen. Zo kunnen we onze voorraad goed in de gaten houden.”

“Air Liquide heeft de nodige hardware geleverd om de vloeibare CO₂ naar gas te kunnen omzetten, en om het gas te kunnen transporteren tot aan de inspuitingspunten. We zijn bijzonder tevreden over het feit dat de mensen van Air Liquide maximaal rekening hebben gehouden met onze wensen bij het ontwerp en de uitvoering van de technische installaties. Daarbij zorgen ze ook voor een degelijke technische ondersteuning. Zo zijn we onlangs nog in onderling overleg nagegaan hoeveel gram CO₂ we per vierkante meter per uur in de serres willen. Daar bestaan natuurlijk wel theoretische modellen voor, maar het is verstandig om dat in de praktijk nog enigszins te finetunen.”